A sala de psicomotricidade é o gran recurso co que conta o nen@ para sentir e sentirse, expresarse, coñecerse e darse a coñecer, desecubrir e descubrirse, compartir e apropiarse da súa acción,…
É o recurso por excelencia da psicomotricista que lle permite ver e contactar co neno/a. Entender as súas necesidades e demandas, e polo tanto poder axustarse a elas para facilitar a satisfacción das mesmas.
A sala de psicomotricidade sempre é un espazo de xogo, un lugar no que o movemento corporal, a expresión emocional e a demanda verbal – “expresividade motriz” é observada, acollida e significada pola psicomotricista, quen acompaña ó neno /a facilitando o seu avance e maduración.
É un espazo versatil, con materiais que poden transformarse infinitamente, permitindo todas as posibilidades na acción dos nenos/as.
É un lugar de xogo libre, que á vez ten espazos estruturados que van a permitir a expresión do neno e garantir a súa seguridade: espazo para a palabra e o encontro, para o xogo motor, para o xogo simbólico, para a representación. Nestes espazos hai materiais dispoñibles que deben de permanecer no mesmo. A sala conta cunha sólida organización espacial que facilita a expresión e estruturación do neno/a.
É un espazo no que o neno/a está en contacto consigo, coa súa pulsión, desexo, habilidades… podendo explorar as súas posibilidades. A acción é o punto de partida e a través da que o neno apuntala as competencias motrices, comproba feitos, proba experiencias, acada metas, vive frustracións e conquistas…, pasos que lle permitirán a maduración necesaria para chegar á capacidade de “descentración tónico emocional”, punto clave no avance pedagóxico. Ó mesmo tempo son estas vivencias as que permiten avanzar na cuota de autonomía, mellorar a autoestima, confianza, seguridade….
A sala de psicomotricidade é un espazo vivo.
